“Kendimizi tanımak irfanın varabileceği en yüksek merhale.” (Jurnal, 27.03.1983) Cemil MERİÇ Ölümün soğuk provası Her yanım gece Bir kış günü Kente yağmur düşünce Duvarlara çarpar sesim
Browsing Category Şiirler
Ben, Aynalardaki Yabancı
Çırılçıplak yüzüm Aynalar ruhumu üşüten deli gömlekleri İçimde bin başlı ejderha Aydınlığından çok uzakta ismimin Bilginin kanlı çağında Karanlığın kırsalında yaşıyorum Korkuyorum
Doğu’nun Yazgısı
Gökyüzün maviliğinden habersiz, Bulutların sadeliğine aldırmadan, Patronların, baronların, korsanların Ve yeşil banknot tüccarlarının, Karabasan gibi çökmesi için, doğuya Demokrat mimarların, petrolle çizdiği Gri kuleler yaptı uygar dünya. Okyanus ötesinin modern saatlerini, Kanın gözyaşına ayarlandığı vakitlerde….
İsyan Şiiri
Güneşin olmadığı bir yaz günü Baharsız bir günde Katlederken batılı postallar bir papatyayı Mitralyözlerin sesine uyandım Enkaza uyanan Eritre ve Mağrip gibi Uyandım ve aldırmadım kulağımın çıldırtan sancısına Aldırmadım çocukça gördüğüm rüyanın yıkılışına Sonra Açar…
Düşler Kabristanı
Hep kavşaktayım Vazgeçtim ona çıkmayan her yoldan Kuzey, bütün yolların çıkmazı Ve ne geldiyse geldi başıma kuzeyden Zaten karaydı hep denizi Dalgalar oldum olası hırçın zaten Ve beni deve kuşlarının kanatlarına, Mavisiz ve yıldızsız göğe…
Yeni Bir Dünya
Rabia nefesiyle buğulanmış camlarda Çocukların kaleminden Göğün mavi Bulutların beyaz Ormanların yeşil Olduğunu anlayarak Ve hüznümü oluk oluk damlatarak parmaklarıma Karanlıkları kanatarak Peygamber çiçekleri ekiyorum Yeni bir dünya çiziyorum Camlar, rüyalar üflediğim boş tuval Yeni…
Çağ Yazıtları
Çağ biz gri kulelere mecbur etti… Oysa kurtuluşumuz “topraktan kubbeler ‘de… 1. Çağın adamı olmadık, Kalamadık çağın dışında da. Ortalarda bir yerdeyiz. Bir heyulanın, Bir bilinmezin içine düştük. Arafdayız..
Doğu Şiirleri – 3
Bahçemizde Tanrılar Çelik-çomak oynuyor Susuyoruz biz Ve Allah bizi görüyor…